De achttiende eeuw begint nog onbezorgd met de sensuele, lichtzinnige krullen van de Rococo. Maar ze zal smartelijk eindigen met de grimmige verdwazing van de Franse Revolutie.
In de tussentijd is Europa in deze eeuw het toneel van een beweging richting ‘moderniteit’: een weids begrip met ruime inhoud. Om iets preciezer te zijn: de achttiende eeuw is de eeuw van de ratio, van de gestrengheid van het denken, van de wetenschappelijke methode, van de fundamentele vragen, van de klare lijnen van het neo-classicisme; de eeuw ook waarin de autonomie, de vrijheid en mondigheid van de individuele mens – maar ook die van de gemeenschap – principieel overdacht en bevochten worden, de eeuw waarin God op de achtergrond raakt en het pragmatisme en de empirie van het hier-en-nu aan het daglicht treden. Kortom: de eeuw van de Verlichting.
Maar u begrijpt het al: deze kenschetsing van een eeuw is een grove versimpeling; er zijn vele mitsen en maren aan toe te voegen, kanttekeningen en nuanceringen aan te brengen. Die zullen zeker aan de orde komen wanneer u door de docenten van deze cursus wordt rondgeleid langs enkele groten van deze eeuw: Kant en Hume, Watteau en Canova, Goethe en Schiller, Bach en Mozart en Frederik II van Pruisen en Benjamin Franklin.