Door de grote destructie van de tweede wereldoorlog moeten er tijdens de wederopbouwperiode in korte tijd met beperkte grondstoffen en geldmiddelen veel publieksgebouwen en woonhuizen worden gebouwd en ingericht. Dit zijn perfecte condities om de vooroorlogse idealen met betrekking tot vormgeving van De Stijl, het Bauhaus en het modernisme ten volle toe te passen. De experimenten van deze vooroorlogse ontwerpers op het gebied van massaproductie, standaardisatie, multipurpose, stapelbaarheid en modulaire meubelen zijn nu uiterst nuttig. Eindelijk de kans om voor iedereen een goede vormgeving tegen een lage prijs bereikbaar te maken en daarmee volgens het ideaal van Bauhaus een betere wereld te creëren.
In Nederland ziet de zeer bevoogdende Vereniging Goed Wonen het als taak het publiek op te voeden. Dit gebeurt door middel van publicaties, modelwoningen en gespecialiseerde winkels. Het eikenhouten zogenaamde Oisterwijk meubilair dat nog wortelt in de traditie van de 19e eeuw wordt van hogerhand actief als ”fout” bestempeld. “Goed” is de lichte, Scandinavisch geïnspireerde stijl. Extra goed is het groene stempel van goedkeuring van de Vereniging van Huisvrouwen. “Goedgekeurde” bedrijven zijn Pastoe, Auping, Tomado en het rotan bedrijf Rohe. In hun ontwerpen volgen zij de Amerikaanse en Scandinavische invloed. Het bedrijf Rohe verkoopt rotan varianten van stoelen van Charles Eames en de Deen Arne Jacobsen. In deze tijd van “de schouders eronder” en “zuinigheid met vlijt” schrijft Annie M.G. Schmidt een verhaal ter promotie van Tomado. En wie kent er niet de “yoghurtflesuitlekker”?! Dick Bruna ontwerpt een reclameplaat voor een modulair wandmeubel van Pastoe.
Een cursus vol herkenning waarbij de ontwerpen van de wederopbouwperiode in een maatschappelijke en internationale context worden gezet.