Over de seksualiteit bij Grieken en Romeinen bestaan de meest fantastische voorstellingen, die gevoed zijn door spektakelfilms. De expliciete fresco’s in Pompejaanse huizen prikkelden de verbeelding van de Victoriaanse negentiende eeuw: ze waren natuurlijk heel zondig, maar onderhand… Nog steeds heeft het Nationaal Museum van Napels een ‘geheim kabinet’ met erotica, vroeger alleen toegankelijk voor rijpe heren. Homoseksualiteit onder mannen werd vroeger discreet aangeduid als ‘amour grec’. Gerard Reve heeft het in zijn brieven over de ‘Griekse beginselen’. In Hellas zouden deze liefdesverhoudingen heel normaal zijn geweest. Bij vrouwen spreekt men van Lesbische liefde, afgeleid van de dichteres Sappho van het eiland Lesbos.
De werkelijkheid is echter heel wat ingewikkelder. Zij heeft alles te maken met de antieke benadering van liefde als een machtsstrijd: de actieve partner, de volwassen man, dient zijn mindere, vrouw of knaap, willig te maken. Er bestaat een fundamentele asymmetrie met als gevolg een dubbele moraal.
Aan de hand van rijk bronnenmateriaal zoals schilderingen, liefdesgedichten, filosofische beschouwingen en het Handboek voor de Liefde (Ars Amatoria) van Ovidius verkennen we in deze cursus de omgang met lichamelijke liefde in de wereld van Grieken en Romeinen, tot en met de taboeïsering van de lust door het christendom. De spiegel die de oudheid ons voorhoudt, lokt natuurlijk uit tot vergelijking met de eigentijdse seksuele moraal. Een reeks colleges voor de rijpere cursist.