De Volga, de langste rivier van Europa en een van de langste van de wereld, wordt door velen als het symbool bij uitstek van het weidse Rusland beschouwd. Zij verbindt de Kaspische met de Baltische Zee en is in Rusland de veruit belangrijkste waterweg.
Deze machtige rivier fungeerde als migratieroute, als weg voor invallen of strooptochten en later ook als ruggengraat voor de eerste industriële ontwikkelingen in Rusland. Ze werd altijd al in liederen en gedichten bezongen als de ‘moeder der rivieren’ of als ‘moedertje Volga’, Волга-матушка. Zij stroomt langs de schitterendste landschappen en wordt geassocieerd met vrijheid, bloei en grenzeloze durf.
Het was van de oevers van de Volga dat reeds in de 15e eeuw de moedige ontdekkingsreiziger Afanasi Nikitin, een handelaar uit Tver, vertrok om ‘over de drie zeeën’ op zoek te gaan naar de Oriënt; het was op haar oevers dat in de 17e en in de 18e eeuw de leiders van de boerenopstanden Stenka Razin en Jemeljan Poegatsjov hun campagne begonnen; het was in de stad Nizjni Novgorod aan de Volga dat aan het prille begin van de 17e eeuw koopman Koezma Minin en vorst Dmitri Pozjarski een grootscheepse aanval organiseerden om vreemde invallers uit Moskou te verjagen en het Russische Rijk te bevrijden.
Het was in Stalingrad aan de Volga dat in 1942-1943 de beslissende slag gewonnen werd tegen de legers van het fascistische Duitsland, hetgeen het begin van het einde van de Tweede Wereldoorlog bleek. En het is bij de verkiezingen in september 2015 in Kostroma aan de Volga dat de oppositionele Parnaspartij van Ilja Jasjin het als “laatste oppositionele bastion” tegen de almacht van Poetins verticale machtsconstructie zal opnemen.
De Volga is onlosmakelijk verbonden met het ware Rusland, zij is de ziel van Rusland, zij is de rivier bij uitstek die schrijvers, dichters, schilders en muzikanten inspireerde. De Volga bezingen is Rusland bezingen, de Volga kennen is Rusland kennen.